Parafia Rzymsko-Katolicka PW Św. Józefa Oblubieńca NMP ul. Kościelna 62 33-370 Muszyna. nr konta: 33 8809 0005 2001 0003 8827 0002. Można również skorzystać z gotowego druku do wpłaty dostępnego: TUTAJ List św. Jakuba 1:21. Słowo Życia. 21 Wyrzućcie więc ze swojego życia wszelki brud oraz zło i z pokorą przyjmijcie zasadzone w was słowo Boże, które może doprowadzić was do zbawienia. Read full chapter. Biblia Impulsy. Nowy Testament. Tom XVI. List św. Jakuba • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! • Oferta 14465066904 List św. Pawła do Tytusa (Nowy Testament): Biblia SNP - Nowe Przymierze audiobook written by Piotr Zaremba. Narrated by Mateusz Czyż. Get instant access to all your favorite books. No monthly commitment. Listen online or offline with Android, iOS, web, Chromecast, and Google Assistant. Try Google Play Audiobooks today! 2 Dla prawdy, która trwa w nas i z nami będzie na wieki. 3 Niech będzie z wami łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i od Chrystusa Jezusa, Syna Ojcowego, w prawdzie i miłości. 4 Uweseliłem się bardzo, iżem nalazł z synów twych chodzące w prawdzie, jakośmy rozkazanie wzięli od Ojca. 5 A teraz proszę cię, pani, nie jako 2 Tes Drugi List do Tesaloniczan 1 Tm Pierwszy List do Tymoteusza 2 Tm Drugi List do Tymoteusza Tt List do Tytusa Flm List do Filemona Hbr List do Hebrajczyków Jk List św. Jakuba 1 P Pierwszy List Św. Piotra 2 P Drugi List Św. Piotra 1 J Pierwszy List św. Jana 2 J Drugi List św. Jana 3 J Trzeci List Św. Jana Jud List św. Judy VWSbNFo. Pismo Święte Nowego Testamentu łacińsko-polskie - Vulgate Versionis Clementinae - Biblia w tłumaczeniu ks. Jakuba Wujka Wydawnictwo: 3dom „Pismo Święte Nowego Testamentu” Wydawnictwa 3DOM różni się od innych edycji Biblii dostępnych na rynku. Nasze wydanie zawiera Wulgatę klementyńską, a także przekład na język polski dokonany przez księdza Jakuba Wujka. Dlaczego warto sięgnąć po wydanie Pisma Święta od 3DOM? Wulgata klementyńska, jak i Biblia księdza Jakuba Wujka zostały sporządzone przed Vaticanum Secundum, który wniósł szereg zmian w sprawowaniu liturgii, a także w tłumaczeniach Pisma Świętego. Przekład ks. Jakuba Wujka uznawany jest za jeden z najdokładniejszych i wiernych oryginałowi! Wszystko za sprawą skrupulatności duchownego, która przyczyniła się do zachowania wiernego obrazu oryginalnego tekstu Biblii. Tak dokładne tłumaczenie dzieła pozwala bez problemu zrozumieć doniosłość słów płynących od Chrystusa, a jego forma językowa i gramatyczna przy okazji umożliwia zapoznanie się z pięknem polszczyzny minionych czasów. Wulgata klementyńska, która w niniejszym wydaniu została użyta dla oddania tekstu łacińskiego, do 2001 roku pełniła funkcję oficjalnej Biblii w Kościele katolickim. Współczesne tłumaczenia Biblii – w przeciwieństwie do tego przedstawionego w naszym wydaniu – charakteryzują się często mniej jednoznacznymi sformułowaniami, stosując przy tym łagodniejsze i tym samym mniej precyzyjne określenia. Kunsztowne wydanie książki Dzieło poza wzniosłym tekstem charakteryzuje się również niebywale estetycznym wykonaniem. Biblia została oprawiona w okładkę z ekoskóry w kolorze czerwonym ze złoceniami. Walorem tego wydania jest także znajdująca się na początku dzieła kronika rodzinna, w której wpisać można imiona, nazwiska oraz daty przyjęcia Sakramentów przez poszczególnych członków rodziny. Posiadanie wspólnego Pisma Świętego, którym można dzielić się z bliskimi, jak i przekazywać go w swym rodzie z pokolenia na pokolenie, stanowić może niesamowitą pamiątkę rodzinną, która jednocześnie zacieśni występujące w ognisku domowym więzi. Spis treści Ewangelia według św. Mateusza Ewangelia według św. Marka Ewangelia według św. Łukasza Ewangelia według św. Jana Dzieje Apostolskie List św. Pawła Apostoła do Rzymian Pierwszy list św. Pawła Apostoła do Koryntian Drugi list św. Pawła Apostoła do Koryntian List św. Pawła Apostoła do Galatów List św. Pawła Apostoła do Efezjan List św. Pawła Apostoła do Filipian List św. Pawła Apostoła do Kolosan Pierwszy list św. Pawła Apostoła do Tesaloniczan Drugi list św. Pawła Apostoła do Tesaloniczan Pierwszy list św. Pawła Apostoła do Tymoteusza Drugi list św. Pawła Apostoła do Tymoteusza List św. Pawła Apostoła do Tytusa List św. Pawła Apostoła do Filemona List św. Pawła Apostoła do Hebrajczyków List św. Jakuba Apostoła Pierwszy list św. Piotra Apostoła Drugi list św. Piotra Apostoła Pierwszy list św. Jana Apostoła Drugi list św. Jana Apostoła Trzeci list św. Jana Apostoła List św. Judy Apostoła Apokalipsa św. Jana Apostoła Czytania biblijne Poniżej znajduje się List św. Jakuba w całości. Jeżeli chcesz skorzystać z tekstu podzielonego na rozdziały, przejdź tutaj. ROZDZIAŁ I. Jako się mamy pokusom sprzeciwiać, uczy; a jako żądać mamy mądrości i inszych darów od Boga, a żyć chrześciańskie. Jakób, Boży i Pana naszego Jezusa Chrystusa sługa, dwiemanaście pokoleniom, ktore są w rozproszeniu, zdrowia. 2 Za wszelką radość poczytajcie, bracia moi! gdy w rozmaite pokusy wpadniecie. 3 Wiedząc, iż doświadczenie wiary waszéj sprawuje cierpliwość. [1] 4 A cierpliwość ma doskonały uczynek, abyście byli doskonali i zupełni, którym ni naczem nie schodzi. 5 A jeźli który z was potrzebuje mądrości, niech prosi od Boga, który obficie wszystkim dawa, a nie wymawia, a będzie mu dana. 6 A niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc; bo kto wątpi, podobny jest wału morskiemu, którego wiatr wzrusza i tam i sam nosi. [2] 7 Przetóż niech on człowiek nie mniema, aby co miał wziąć od Pana. 8 Mąż umysłu dwoistego niestateczny jest we wszech drogach swoich. 9 A niech się brat podły chlubi w podwyższeniu swojem, 10 A bogaty w podłości swojéj; boć przeminie jako kwiat trawy. [3] 11 Albowiem weszło słońce z upaleniem i ususzyło trawę, i kwiat jéj opadł, i zginęła śliczność oblicza jego, tak i bogaty w drogach swoich uwiędnie. 12 Błogosławiony mąż, który zdzierża pokusę; bo gdy będzie doświadczony, weźmie koronę żywota, którą obiecał Bóg tym, którzy go miłują. [4] 13 Żaden, gdy bywa kuszon, niech nie mówi, że od Boga bywa kuszon; albowiem Bóg nie jest kusiciel złych, a sam nikogo nie kusi. 14 Lecz każdy bywa kuszony, od własnéj pożądliwości pociągniony i przynęcony. 15 Zatem pożądliwość gdy pocznie, rodzi grzech: a grzech, gdy wykonany będzie, rodzi śmierć. 16 Nie mylcie się tedy, bracia moi najmilsi! 17 Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały z wysoka jest, zstępujący od Ojca światłości, u którego niemasz odmiany, ani zaćmienia przemiany. 18 Dobrowolnie bowiem porodził nas słowem prawdy, żebyśmy byli niejakim początkiem stworzenia jego. 19 Wiecie, bracia moi najmilsi! niech wszelki człowiek będzie prędki ku słuchaniu, a leniwy ku mówieniu, i leniwy ku gniewowi. [5] 20 Bo gniew męża nie sprawuje sprawiedliwości Bożéj. 21 Przeto odrzuciwszy wszelakie plugastwo i obfitość złości, przyjmijcie w cichości słowo wszczepione, które może zbawić dusze wasze. 22 A bądźcie czynicielmi słowa, a nie słuchaczmi tylko, oszukiwającymi samych siebie. [6] 23 Bo jeźli kto jest słuchaczem słowa, a nie czynicielem, ten podobny będzie mężowi przypatrującemu się obliczu narodzenia swego we zwierciedle; 24 Bo się obejrzał i odszedł i wnet zapomniał, jakowy był. 25 Lecz ktoby pilniéj wejrzał w zakon doskonałéj wolności i wytrwał w nim, nie stawszy się słuchaczem zapamiętliwym, ale czynicielem uczynku, ten błogosławiony będzie w sprawie swojéj. 26 A jeźli kto mniema, że jest nabożnym, powściągając języka swego, ale zawodząc serce swe, tego nabożeństwo próżne jest. 27 Nabożeństwo czyste i niepokalane u Boga i Ojca to jest: Nawiedzać sieroty i wdowy w ucisku ich, a siebie zachować niezmazanym od tego świata. ROZDZIAŁ II. Przyjmowania osób szkodliwe, uczynki miłosierne mają być czynione, na wiarę krom uczynków się nie spuszczając. Bracia moi! nie miejcie z brakowaniem osób wiary Pana naszego Jezusa Chrystusa chwalebnego. 2 Albowiem gdyby wszedł do zgromadzenia waszego mąż, mający złoty pierścień w szacie świetnéj, wszedłby téż i ubogi w plugawéj szacie, [7] 3 I patrzylibyście na tego, co się odział w świetną szatę, i rzeklibyście mu: Ty siedź tu dobrze! a ubogiemubyście rzekli: Ty stój tam! albo siedź pod podnóżkiem nóg moich, 4 Azaż nie sądzicie sami między sobą i nie staliście się sędziami myśli złościwych? 5 Słuchajcież, bracia moi najmilsi! Azaż Bóg nie obrał ubogich na tym świecie bogatymi w wierze, i dziedzicmi królestwa, które Bóg obiecał tym, którzy go miłują? 6 A wyście nie uczcili ubogiego. Aza bogacze przez moc was nie uciskają, i ci was do sądów nie pociągają? 7 Aza oni nie bluźnią dobrego imienia, które wzywane jest nad wami? 8 Jednak jeźli zakon królewski pełnicie według Pisma: Będziesz miłował bliźniego twego jako samego siebie, dobrze czynicie, 9 Lecz jeźli osobami brakujecie, grzech czynicie, przekonani od zakonu jako przestępcy. 10 A ktobykolwiek zachował, wszystek zakon, a w jednymby upadł, stał się winien wszystkiego. [8] 11 Bo który rzekł: Nie cudzołóż, rzekłci téż: Nie zabijaj. A jeźlibyś nie cudzołożył, alebyś zabijał, stałeś się przestępcą zakonu. 12 Tak mówcie i tak czyńcie jako ci, którzy mają być sądzeni przez zakon wolności. 13 Albowiem sąd bez miłosierdzia temu, który miłosierdzia nie czynił. A miłosierdzie przewyższa sąd. 14 Cóż za pożytek, bracia moi! gdyby kto mówił, iż ma wiarę, a, uczynkówby nie miał? Izali go może wiara zbawić? 15 A jeźliby brat i siostra byli nadzy i potrzebowaliby powszedniéj żywności, [9] 16 A rzekłby im który z was: Idźcie w pokoju, zgrzejcie się, a nie dalibyście im, czego potrzeba ciału, cóż pomoże? 17 Także i wiara, jeźliby nie miała uczynków, martwa jest sama w sobie. 18 Ale rzecze kto: Ty wiarę masz, a ja mam uczynki; okaż mi wiarę twą bez uczynków, a ja tobie okażę wiarę moję z uczynków. 19 Ty wierzysz, iż jest jeden Bóg. Dobrze czynisz; i czarcić wierzą i drżą. 20 A chcesz wiedzieć, o człowiecze próżny, iż wiara bez uczynków martwa jest? 21 Abraham, ojciec nasz, izali nie z uczynków usprawiedliwiony jest, ofiarowawszy Izaaka, syna swego, na ołtarzu? [10] 22 Widzisz, iż wiara spólnie robiła z uczynkami jego, a z uczynków wiara się wykonała. 23 I wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył Abraham Bogu, i poczytano mu jest ku sprawiedliwości, i nazwan jest przyjacielem Bożym. [11] 24 Widzicie, iż z uczynków bywa usprawiedliwiony człowiek, a nie z wiary tylko? 25 Tak i Rahab nierządnica, izali nie z uczynków jest usprawiedliwiona, przyjąwszy posły i inszą drogą wypuściwszy? [12] 26 Albowiem jako ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków martwa jest. ROZDZIAŁ III. Ze złego języka wiele grzechów pochodzi, którym przeciwna jest mądrość niebieska. Niech się was wiele mistrzami nie stawa, bracia moi! wiedząc, iż większy sąd odniesiecie. [13] 2 Albowiem w wielu upadamy wszyscy. Jeźli kto w słowie nie upada, ten jest mąż doskonały, który może téż wędzidłem kierować wszystko ciało. 3 A jeźli koniom wędzidła w gęby wprawujemy, aby nam posłuszne były, i wszystko ich ciało obracamy. 4 Oto i okręty wielkie będąc, i gdy je srogie wiatry pędzą, obracane bywają od malutkiego steru, gdzie wola sterującego zechce: 5 Tak i język, małyć wprawdzie członek jest, ale wielkie rzeczy podnosi. Oto jako mały ogień, jako wielki las spala! 6 I język jest ogień, powszechność nieprawości. Język postanowiony jest między członkami naszemi, który plugawi wszystko ciało i zapala koło narodzenia naszego, zapalony od piekła. 7 Albowiem wszelkie przyrodzenie zwierząt i ptaków i płazów i innych uskromione bywa i okrócone jest od przyrodzenia ludzkiego. 8 Lecz języka żaden z ludzi nie może okrócić, złe niespokojne, pełne jadu śmiertelnego. 9 Przezeń błogosławimy Boga i Ojca, i przezeń przeklinamy ludzi, którzy na podobieństwo Boże sprawieni są. 10 Z tychże ust wychodzi błogosławieństwo i przeklęctwo. Nie ma to tak być, bracia moi! 11 Izali źródło z tegóż poniku wypuszcza słodką i gorzką wodę? 12 Izali może, bracia moi! figa winne jagody rodzić, albo winna macica figi? Tak ani słona słodkiéj wody uczynić nie może. 13 Który mądry i ćwiczony między wami? Niech pokaże z dobrego obcowania sprawę swą w cichości mądrości. 14 Lecz jeźli zazdrość gorzką macie, i sporyby były w sercach waszych, nie chciejcie się chlubić i kłamcami być przeciwko prawdzie. 15 Albowiem nie jest ta mądrość z góry zstępująca; ale ziemska, cielesna, djabelska. 16 Bo gdzie zazdrość i spór, tam niestateczność i wszelaka zła sprawa. 17 Lecz która jest z góry mądrość, najprzód jestci czysta, potem spokojna, skromna, łacna ku namówieniu, przyzwalająca dobrym, pełna miłosierdzia i owoców dobrych, nie szacująca, bez obłudy. 18 A owoc sprawiedliwości w pokoju bywa siany pokój czyniącym. ROZDZIAŁ IV. Swarów się chroniąc, swym téż chciwościom nie folgując, łacwie od świata i od diabła odstąpiemy, a z Panem Bogiem, i z bliźnim się złączymy. Zkądże walki i zwady między wami? Izali nie ztąd, z pożądliwości waszych, które wojują w członkach waszych? 2 Pożądacie, a nie macie: zabijacie, i zawiśni jesteście, a nie możecie dostać: wadzicie się i walczycie, a nie macie, dlatego, iż nie prosicie. 3 Prosicie, a nie bierzecie, przeto, iż źle prosicie, abyście na pożądliwościach waszych strawili. 4 Cudzołożnicy nie wiecie, iż przyjaźń tego świata jest nieprzyjaciółką Bożą? Ktobykolwiek tedy chciał być przyjacielem tego świata, stawa się nieprzyjacielem Bożym. [14] 5 Albo mniemacie, iż próżno Pismo mówi: Ku zazdrości pożąda duch, który w was mieszka? 6 Lecz większą łaskę daje; przeto mówi: Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę dawa. [15] 7 Bądźcie tedy poddani Bogu, a przeciwcie się djabłu, a uciecze od was. [16] 8 Przybliżajcie się do Boga, a przybliży się do was. Ochędóżcie ręce, grzesznicy! i oczyśćcie serca umysłu dwoistego. 9 Dręczcie się i żałujcie i płaczcie: śmiech wasz niech się obróci w żałość, a wesele w smutek. 10 Uniżcie się przed oblicznością Pańską, a podwyższy was. [17] 11 Nie uwłóczcie jeden drugiemu, bracia. Kto uwłacza bratu, albo który sądzi brata swego, uwłacza zakonowi i sądzi zakon. A jeźli sądzisz zakon, nie jesteś czynicielem zakonu, ale sędzią. 12 Jeden jest zakonodawca i sędzia, który może zagubić i wybawić. 13 A ty ktoś jest, co sądzisz bliźniego? Oto teraz co mówicie: Dziś albo jutro pójdziemy do tego miasta i zmieszkamy tam rok i będziem kupczyć, będziem mieć zysk, [18] 14 Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para jest, okazująca się na mały czas, a potem zniszczona będzie. 15 Miasto tego, cobyście mieli mówić: Będzieli Pan chciał, i: Jeźli będziem żywi, uczyniemy to albo owo. 16 A teraz chlubicie się w hardościach waszych. Wszelkie chlubienie takie złoźliwe jest. 17 Umiejącemu tedy dobrze czynić, a nie czyniącemu, jest mu grzech. ROZDZIAŁ V. Bogatych, którzy uciskają ubogie, czeka potępienie, jako i ubogie nieszczęśliwość wieczna, dla któréj mamy o cierpliwość stać, przysięgi się warować, niemocne nawiedzać, za wszytkie się modlić. Nuż teraz, bogacze! płaczcie, narzekając na nędze wasze, które przyjdą na was. 2 Bogactwa wasze zgniły, a szaty wasze mole pogryzły. 3 Złoto i srebro wasze pordzewiało, a rdza ich będzie wam na świadectwo i zje ciała wasze jako ogień. Skarbiliście sobie gniew w ostatnie dni. 4 Oto zapłata robotników, którzy żęli pola wasze, która jest zatrzymana od was, woła, i wołanie ich weszło do uszu Pana zastępów. 5 Zażywaliście na ziemi i w zbytkach wytuczyliście serca wasze w dzień zabijania. 6 Skazaliście i zabiliście sprawiedliwego, a nie sprzeciwił się wam. 7 Przetóż cierpliwymi bądźcie, bracia! aż do przyjścia Pańskiego. Oto, oracz oczekiwa drogiego owocu ziemie, cierpliwie znosząc, ażby wziął zaranny i wieczorny. 8 I wy bądźcie cierpliwymi i utwierdzajcie serca wasze; albowiem przybliżyło się przyjście Pańskie. 9 Nie wzdychajcie, bracia! jedni przeciw drugim, abyście nie byli sądzeni. Oto sędzia przed drzwiami stoi. 10 Bracia! bierzcie na przykład zejścia złego utrapienia i cierpliwości proroki, którzy mówili w imię Pańskie. 11 Oto za błogosławione mamy tych, którzy wycierpieli. Jobowę cierpliwość słyszeliście, i koniec Pański widzieliście, iż litościwy jest Pan i miłosierny. 12 A przed wszystkiem, bracia moi! nie przysięgajcie ani na niebo, ani na ziemię, ani żadną inną przysięgą; ale wasza mowa niech będzie: Jest, jest; Nie, nie, abyście w sąd nie wpadli. [19] 13 Smuci się kto z was? niech się modli. Wesołego serca jest? niechajże śpiewa. 14 Choruje kto między wami? niech wwiedzie [20] kapłany kościelne, a niech się modlą nad nim, pomazując go olejem w imię Pańskie. [21] 15 A modlitwa wiary uzdrowi niemocnego, i ulży mu Pan, a jeźliby w grzechach był, będą mu odpuszczone. 16 Spowiadajcie się tedy jedni drugim grzechów waszych, i módlcie się jedni za drugimi, abyście byli zbawieni; albowiem wiele może ustawiczna prośba sprawiedliwego. 17 Eliasz był człowiek nam podobny, cierpiętliwy, a modlitwą modlił się, żeby deszcz nie padał na ziemię: i nie padał trzy lata i sześć miesięcy. [22] 18 I zasię modlił się, a niebo spuściło deszcz, i ziemia dała owoc swój. [23] 19 Bracia moi! jeźliby kto z was zabłądził od prawdy, a nawróciłby go kto: 20 Ma wiedzieć, iż któryby uczynił, że się nawrócił grzesznik od błędnéj drogi jego, zbawi duszę jego od śmierci, i zakryje mnóstwo grzechów. List św. Jakuba zajmuje ważne miejsce wśród pism Nowego Testamentu. Podejmuje bowiem jeden z podstawowych tematów chrześcijańskiego życia, jakim jest wiara. Na tej wlanej cnocie chrześcijańskiej opiera się relacja człowieka wierzącego do Boga i bliźniego. Wiara nie może być tylko teorią, słowną deklaracją, ale musi być zweryfikowana życiem, poparta konkretnymi czynami. Wiara żywa i prawdziwa domaga się czynów miłości. Przygotowane ks. Józefa Kozyrę tłumaczenie tekstu biblijnego i obszerny komentarz będzie cenną pomocą dla tych, którzy zechcą zgłębić biblijne nauki i wskazówki zawarte w Liście św. Jakuba. Adres 1 1 Juda, sługa Jezusa Chrystusa, brat zaś Jakuba1, do tych, którzy są powołani, umiłowani w Bogu Ojcu i zachowani dla Jezusa Chrystusa: 2 miłosierdzie wam i pokój, i miłość niech będą udzielone obficie! Cel listu 3 Umiłowani, wkładając całe staranie w pisanie wam o wspólnym naszym zbawieniu, uważam za potrzebne napisać do was, aby zachęcić do walki o wiarę raz tylko przekazaną świętym. 4 Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie, którzy dawno już są zapisani na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego zamieniają na rozpustę, a nawet wypierają się jedynego Władcy i Pana naszego Jezusa Chrystusa. Ostrzeżenia 5 Pragnę zaś, żebyście przypomnieli sobie, choć raz na zawsze wiecie już wszystko, że Pan2, który wybawił naród z Egiptu, następnie wytracił tych, którzy nie uwierzyli; 6 i aniołów, tych, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili własne mieszkanie3, spętanych wiekuistymi więzami zatrzymał w ciemnościach na sąd3 wielkiego dnia; 7 jak Sodoma i Gomora i w ich sąsiedztwie [położone] miasta - w podobny sposób jak one oddawszy się rozpuście i pożądaniu cudzego ciała4 - stanowią przykład przez to, że ponoszą karę wiecznego ognia. 8 Podobnie więc ci "prorocy ze snów"5: ciała plugawią, Panowanie5 odrzucają i wypowiadają bluźnierstwa na "Chwały"5. 9 Gdy zaś archanioł Michał tocząc rozprawę z diabłem spierał się o ciało Mojżesza, nie odważył się rzucić wyroku bluźnierczego, ale powiedział: «Pan niech cię skarci!»6. 10 Ci zaś [temu] bluźnią, czego nie znają; co zaś w przyrodzony sposób spostrzegają jak bezrozumne zwierzęta, to obracają ku własnemu zepsuciu. 11 Biada im, bo poszli drogą Kaina7 i oszustwu Balaama7 za zapłatę się oddali, a w buncie Korego7 poginęli. 12 Ci właśnie na waszych agapach8 są zakałami, bez obawy oddają się rozpuście8... samych siebie pasą... obłoki bez wody wiatrami unoszone... drzewa jesienne nie mające owocu, dwa razy uschłe, wykorzenione... 13 rozhukane bałwany morskie wypluwające swoją hańbę... gwiazdy zabłąkane9, dla których nieprzeniknione ciemności na wieki przeznaczone... 14 10 Również o nich prorokował siódmy po Adamie [patriarcha] Henoch, mówiąc: «Oto przyszedł Pan z miriadami swoich świętych, 15 aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników za wszystkie bezbożne uczynki, przez które okazywała się ich bezbożność, i za wszystkie twarde słowa, które wypowiadali przeciwko Niemu grzesznicy bezbożni»11. 16 Ci zawsze narzekają i są niezadowoleni ze swego losu, [choć] postępują według swoich żądz. Usta ich głoszą słowa wyniosłe i dla korzyści mają wzgląd na osoby. Upomnienia 17 Wy zaś, umiłowani, przypomnijcie sobie te słowa, które były zapowiedziane przez Apostołów Pana naszego Jezusa Chrystusa, 18 gdy mówili do was, że w ostatnich czasach pojawią się szydercy którzy będą postępowali według własnych pożądliwości12. 19 Oni to powodują podziały, [a sami] są cieleśni [i] Ducha13 nie mają. 20 Wy zaś, umiłowani, budując samych siebie, na fundamencie waszej najświętszej wiary, w Duchu Świętym się módlcie 21 i w miłości Bożej strzeżcie samych siebie, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, [które wiedzie] ku życiu wiecznemu. 22 14 Dla jednych miejcie litość, dla tych, którzy mają wątpliwości: 23 ratujcie [ich]15, wyrywając z ognia, dla drugich zaś miejcie litość z obawą, mając w nienawiści nawet chiton15 zbrukany przez ciało. Doksologia końcowa 24 Temu zaś, który może was ustrzec od upadku i stawić nienagannymi i rozradowanymi wobec swej chwały16, 25 jedynemu Bogu, Zbawcy naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, chwała, majestat, moc i władza przed wszystkimi wiekami i teraz, i na wszystkie wieki! Amen. Tablica Nr 59 JAKUBA Niech zbyt wielu z was nie uchodzi za nauczycieli, moi bracia, bo wiecie, iż tym bardziej surowy czeka nas sąd. 2 Wszyscy bowiem często upadamy. Jeśli kto nie grzeszy mową, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało. 3 Jeżeli przeto zakładamy koniom wędzidła do pysków, by nam były posłuszne, to kierujemy całym ich ciałem. 4 Oto nawet okrętom, choć tak są potężne i tak silnymi wichrami miotane, niepozorny ster nadaje taki kierunek, jak odpowiada woli sternika. 5 Tak samo język, mimo że jest małym członkiem, ma powód do wielkich przechwałek. Oto mały ogień, a jak wielki las podpala. 6 Tak i język jest ogniem, sferą nieprawości. Język jest wśród wszystkich naszych członków tym, co bezcześci całe ciało i sam trawiony ogniem piekielnym rozpala krąg życia (Jk 3,1-6). Często ciężko jest zapanować nad sferą werbalną, jakże łatwo komentujemy innych: ich osobę i postępowania, przeklinamy, oskarżamy, szydzimy. Bardzo często takiemu zachowaniu towarzyszy brak kontroli nad własnym zachowaniem. Roman Brandstaetter mówił, iż „ludzka natura chętnie znajduje własne oczyszczenie w winie drugiego człowieka”. Św. Jakub zwraca szczególną uwagę na ten problem, bowiem z tych samych ust potrafi wyjść błogosławieństwo, jak i przekleństwo. A kto posiądzie umiejętność panowania nad własnym językiem, ten w rzeczywistości nauczy się panować nad swoją postawą i całym sobą.

list do św jakuba nowy testament